Ochrona życia oraz zdrowia ludzi i zwierząt to kwestie, na które od zawsze zwracają uwagę lekarze i dziedziny (biochemia, biofizyka, biologia itp.).Rozwój nieinwazyjnych, nietoksycznych i wolnych od zanieczyszczeń metod leczenia różnych chorób jest kierunkiem naukowców ze środowisk medycznych na całym świecie.Ich wspólne wysiłki pozwoliły odkryć nowe technologie, w tym laser.Ponieważ promieniowanie laserowe ma szczególną naturę pojedynczego piku, powiązanej intensywności i kierunkowości, jest ono z powodzeniem stosowane w medycynie ludzkiej i weterynarii.
Pierwsze zastosowanie lasera u lekarzy weterynarii miało miejsce w chirurgii gardła u psów i koni.Wyniki uzyskane w tych wczesnych badaniach utorowały drogę do obecnie stosowanego lasera z laserem, np. w przypadku małych zwierząt, których celem jest resekcja wątrobiaka, częściowe usunięcie nerek, wycięcie guza lub nacięcie (w jamie brzusznej, piersiach, piersiach, mózgu).W tym samym czasie rozpoczęły się eksperymenty laserowe dotyczące terapii energią światła i fototerapii laserowej nowotworów zwierzęcych.
W dziedzinie terapii energią światła opublikowano jedynie kilka badań dotyczących komórek raka przełyku u psów, komórek raka jamy ustnej u psów, raka prostaty, raka skóry i guza mózgu.Ta niewielka liczba badań określa ograniczenia terapii fotoretycznej w onkologii weterynaryjnej.Kolejnym ograniczeniem jest głębokość penetracji promieniowania widzialnego, co oznacza, że leczenie to może być stosowane jedynie w przypadku nowotworów powierzchownych lub wymaga głębokiego naświetlania interwałowego za pomocą światłowodów.
Pomimo tych ograniczeń badania kliniczne wykazały, że terapia mocą optyczną wymagana do uzyskania tej samej skuteczności leczenia ma pewne zalety niż terapia radiologiczna.Dlatego też oczekuje się, że fototerapia stanie się alternatywą w medycynie weterynaryjnej.Obecnie znalazła zastosowanie w wielu dziedzinach
Kolejnym obszarem zastosowań lasera w medycynie jest fototerapia laserowa, którą wprowadzili MESTER i wsp.W 1968 r. zabieg ten znalazł zastosowanie w leczeniu weterynaryjnym: choroby osteomykopowe (zapalenie stawów, zapalenie ścięgien i zapalenie stawów) lub rany po wyścigach konnych, choroby skóry i zębów zwierząt hodowlanych, a także przewlekłe zapalenie leuotinizmu, zapalenie ścięgien, ziarniniak, drobne rany i małe owrzodzenia zwierzęce.
Czas publikacji: 10 sierpnia 2023 r
